Dit boek is van een Oostenrijkse, Laura Freudenthaler, in 2019 uitgebracht in het Duits en in 2020 in de Nederlandse vertaling. De oorspronkelijke titel is Geistegeschichte. 

Dit boek had een betere redacteur kunnen gebruiken want sommige zinnen lopen echt niet. De personages zijn nogal voorspelbaar en dan komt de 21 jaar geleden overleden vader Gerrit ook nog een rol spelen. Hoe deze aan depressie lijdende vader is overleden en of het zelfdoding was, is niet zo belangrijk. Het gaat erom hoe de personages omgaan met die vraag. Het was natuurlijk geen zelfdoding, anders zou het een slap verhaal zijn. Dat is vast geen spoiler. Ik heb het boek in een middag uitgelezen. Echt wel de moeite waard maar ik heb betere boeken gelezen.

Een waargebeurd verhaal omgewerkt tot literatuur. Dit boek is een liefderijk eerbetoon aan Signora A., de huishoudelijke hulp en kinderoppas in het gezin van de schrijver. Het zwart komt uit de humorenleer. Het staat voor de melancholie van de ik-figuur, maar ook voor de kanker van Signora A, dodelijk. Het zilver is het tegengestelde, dat door Nora, de echtgenote, stroomt: licht, helder en overvloedig levenssap. Haar levenssap is 'vloeibaar zilver, het witste van alle metalen, de beste van alle geleiders, het metaal dat het felste weerkaatst'.