Volgens mij ben ik dit boek toevallig tegengekomen op de online bibliotheek. Ik vind het een mooi boek. Pierre wordt gevraagd als redactielid van Arabesk, een literair tijdschrift. Hij vindt dat een eer. Het past ook wel bij wat hij doet. Hij schrijft zelf poëzie, maar die wordt nooit gepubliceerd, hij kijkt scripties na en verder was zijn vader ook redacteur bij een dergelijk tijdschrift. Zijn vader juicht het toe dat hij de baan accepteert. Het eerste deel van het boek gaat over de belevenissen van Pierre bij het tijdschrift dat telkens op omvallen staat. Er is praktisch geen publiek voor zo'n blad. Uiteindelijk gaat Pierre bij de redactie weg. Zijn vertrek wordt nauwelijks betreurd. Pierre heeft zo goed mogelijk alles opgeschreven over zijn tijd bij Arabesk en dat is eigenlijk het verhaal van deel 1.
In deel 2 beschrijft de hoofdpersoon het ziekbed van zijn vader die een terminale vorm van kanker heeft met uitzaaiingen in de lever. zijn vader is een man die alles heeft bewaard: agenda's, notulen, tijdschriften, films, voetbaluitslagen etc. en die ook heel veel onthouden heeft. Pierre probeert zo goed mogelijk voor zijn vader te zorgen en daarbij accepteert hij de grillen van zijn vader. Hij slaagt er daardoor in dichter bij zijn vader te komen dan de echtgenoten en de andere zoon, die veel meer dingen willen regelen en hopen dat het ziekbed bepaalde regels volgt. Pierre wil ook van deze periode veel registreren. Hij wil zijn aandacht erbij houden zegt hij in de laatste regels. "Ik moet het moment niet missen. Ik moet het allemaal goed gaan vertellen".
Een heel mooi boek over de verhouding tussen vader en zoon.