In september waren we even in Zeeland met vakantie. We hebben altijd de neiging om maar de hele provincie te doen en zo waren we onder andere even in Zeeuws-Vlaanderen. Eén van de hoogtepunten daar is de watertoren van Oostburg. De toren is door de kunstenaar Johnny Beerens omgetoverd tot een gigantisch kunstwerk à la Christo, maar mooier. Ergens bovenaan is een scheur in de toren afgebeeld en daaruit stromen druppels die op zich weer een kunstwerk zijn. "Effe kijke", zeggen we dan als we zoiets tegenkomen. In de heg aan de straat stond een klein bordje met de aanduiding hoe je bij de ingang van de toren komt. Dat volgden we en toen we bij de ingang kwamen ontmoetten we daar de bewoner, de heer Niggebrugge, ook kunstenaar. "Heeft u het bordje gezien", vroeg hij. "Ja, want zo zijn we hier aanbeland", zeiden we. En toen vertelde hij dat hij het bordje nog geen twee uur voor onze komst had geplaatst. "Dan werkt het", was onze conclusie.

Deze ontmoeting was ook weer bijzonder. De bewoner van de watertoren liet ons zijn voorraad porselein zien. Hij breekt porseleinen kopjes en schoteltjes in stukken om daar weer mozaiek van te maken. Hij maakt kleine tegeltjes van 6 x 8 cm, schat ik, waarin hij de stukjes porselein legt. Die tegeltjes plakt hij dan als versiering bijvoorbeeld om een raam of aan de zuilen van zijn poort. Ook weer kunst. Christo? Ja!

Hij wist wel van het boekje dat wij hebben gebruikt om onze tocht voor te bereiden: 111 plekken in zeeland die je gezien moet hebben. De schrijver van het boek heeft vorig jaar contact met hem gehad, maar hij had het boek zelf nog nooit gezien. Dat konden wij hem dan weer laten zien. Geven kon niet. Het boek is van de bieb.

Op onze tocht door Zeeuws-Vlaanderen kwamen nog wel meer tegen. Het barst er van de historie. Nou ja, meer boeken gaan lenen.