Een heel fijne roman door het verhaal en door de manier van schrijven van de schrijfster en dichteres Vanhauwaert. May Solovjov schrijft een brief aan haar uitgever Daniël over wat ze heeft meegemaakt met Aline, een meisje van 17 jaar die wordt geterroriseerd door leeftijdgenoten uit de buurt. Aline spreekt niet en schrijft May in brieven waarvan de tekst tussen haakjes staat. May maakt zich zorgen om dit tere wezen en Aline wordt een obsessie voor haar, wat ze probeert te verbergen voor haar vrouw, Lou. Met Lou probeert May een kind te krijgen wat telkens mislukt, waardoor er nog aan andere soort spanning ontstaat.
Het boek is geschreven als een brief aan Daniël. Daardoor lijkt het in eerste instantie geen boek maar een brief. Het is ook de vraag of het hele verhaal verzonnen is of dat er waargebeurde elementen in zitten. Is dit een roman in de vorm van een brief of is het echt een brief die als roman uitkomt en wat is er nu waargebeurd? Dat zijn leuke kanten aan deze roman. Verder is het hele verhaal vaak aan elkaar geschreven door mooie gedichten tussen de hoofdstukken.
Een mooi boek en zeker aan te raden.