Een roman die klinkt als een klok. In één adem uitgelezen. Toevallig ook precies 100 jaar na de publicatie en dat merk je alleen maar aan enkele woorden en aan het armoedige platteland dat niet meer bestaat. In het nawoord in de editie uit 2017 die ik las, schreef Eric Rinckhout: De Verlossing smeekt trouwens om een verfilming. Er moet een miniserie van gemaakt zijn volgens Wikipedia.

Bouw (van Boudewijn) Kraggenburg is arts bij het tehuis waar Frank terechtkomt. Als Wanda op bezoek komt bij Frank, wil ze ook de arts spreken. Bouw en Wanda krijgen een relatie. Ze trouwen zelfs. Bouw wil graag een gezin en hij is tegen Wanda's vertrek naar Amerika, waar ze zal spelen. Als Wanda een miskraam krijgt blijkt dat ze de tournee nooit heeft afgezegd. Ze gaat op tournee en dat is ook het einde van de relatie. Bouw krijgt een gezin met een andere vrouw en gaat werken bij de Inspectie van de tehuizen, zoals dat van Frank. 

Wat het geheim is, komt natuurlijk pas in de laatste pagina's naar voren, ook al kun je het al die tijd al vermoeden. Moeder Emma heeft een acute leverinsuffiëntie en raakt in een delier. Daarin vertelt ze Wanda het geheim.

In het begin vond ik het een lastig boek omdat de tekst hier en daar wat gekunsteld is en daarover kan ik dan weleens struikelen. Het verhaal zelf is mooi geschreven door de vele sprongen in de tijd. Ook de ontwikkeling van de personages vind ik mooi. Wanda kan haar emoties helemaal uiten in muziek, maar daarbuiten mist ze iets. Uiteindelijk traint ze zich ook op dat vlak. Dat maakt het verhaal heel boeiend. Staat er nog meer van Enquist in de kast? Ik ga kijken.

De hoofdpersoon is Wanda Wiericke, dochter van Emma, die zangeres is, en Egbert met een wat stoffiger beroep. Wanda blijkt al jong een heel begaafd pianist en ze krijgt voor de Tweede Wereldoorlog les van Max de Leon. Max wordt weggevoerd en komt niet meer terug. Wanda maakt haar gymnasium niet af maar gaat conservatorium doen en wordt een wereldberoemde pianiste en dat blijft ze reumatoïde artritis krijgt. Ze gaat wonen in een dorpje in de Pyreneeën. Daar krijgt ze een vleugel geleverd, maar die raakt ze alsmaar niet aan.

Wanda groeit op in een bedrukkend gezin. Ze krijg een broertje, Frank, die Down syndroom heeft. Hij kan niet naar een inrichting omdat de nazi's hem dan zullen vermoorden. Ze mogen zelfs niet met Frankie naar buiten. Het hele huis stinkt naar vieze luiers. Pas na de oorlog kan Frank naar een tehuis.

Hij schrijft wel lekker, Rob van Essen. Het boek speelt zich af in de toekomst die ongeveer nu moet zijn of rond 2040. Heel veel dingen die hij beschrijft herken ik. Dat is het mooie aan dit boek voor mij. Zelfs dat de AH waar de hoofdpersoon komt, aan de Rijnlaan ligt. Mijn AH is daar ook maar dan in een andere stad. In de toekomst is daar waarschijnlijk geen band met beurtbalkjes meer bij de kassa, zoals in dit boek. Dat vind ik dan ook niet passen in de tijd van dit boek. Met het verrichten van de daad in en met een auto schiet de schrijver te ver door.

Dit boek lag in Perugia op ons vakantieadres. Lekker lezen bij het zwembad. Gewoon zo’n spionageboek of thriller. 

Jon Fosse won in 2023 de Nobelprijs voor zijn werk. Dat was reden om in de bieb eens een paar boeken van hem te lenen. Dit mooie boekje stond in de kast. Voor een andere titel, Slapeloos, ben ik nummer 7 in in de wachtrij omdat ze er maar één van in de regio hebben. Zoeken op de Bibliotheek online levert geen enkel werk van zijn hand op. Nou ja, zeg, de Nobelprijswinnaar!