Een bundel van columns. Al jaren oud en daarom snap je de humor vaak niet eens meer. Maar ik kreeg het van de familie van iemand voor wie ik heb gezorgd voor zijn overlijden. En dan is het absoluut een eer om het boekje te krijgen. Het staat in de kast met mooie herinneringen.

Een scenario voor een fijngevoelfilm hoef je bij Hermans niet te zoeken en toch is dit ook weer een heerlijk boekje omdat het zo heerlijk eindigt. Filip’s sonatine zou je tegenwoordig schrijven als Filips sonatine, maar misschien denk je dan te snel aan scheerapparaten en slaapapnoetoestellen. 

Er gaat heel wat naar de knoppen in deze schitterende roman. Natuurlijk geen feel-good-verhaal van Hermans. Een fascinerende roman die je niet gemakkelijk naast je neer legt.

Wel aardig maar niet helemaal mijn smaak. Ik vind het verhaal een beetje gezocht. Hoofdpersoon is de politieman Erlendur. Hij gaat terug naar de plek waar hij als kind woonde. Er is in het verleden een vrouw uit het dorp verdwenen en zijn eigen broertje is verdwenen in een storm en nooit teruggevonden. 

Uitgebreid beschreven geschiedenis van Joodse verzetsmensen en onderduikers die ook een tijd in het huis hebben gewoond waar de schrijfster nu woont. Het verhaal gaat verder na het verraad van de Joden en hun lot in de vernietigingskampen. Er is vast heel veel research ingestoken. De schrijfster heeft er een lopend verhaal van weten te maken.

Ik heb het geschaard onder de non-fictie.