Ik heb het uitgelezen maar ik kan het je niet aanraden. Het is een roman in de vorm van de memoires en de levenslessen aan de nakomelingen van een 116-jarige, geboren in 1900. Het begint met zijn gruwelijke belevenissen in de loopgraven van De Grote Oorlog. Vandaar ook de naam Klaproos. Heel interessant en boeiend. Je komt dieper in de wereld van die jonge man door deze roman dan wanneer je een geschiedenisboek zou lezen.

Deze gebeurtenissen hebben zijn leven bepaald. Ik weet wel dat je niet aan een rouwende moet vragen of het nog steeds niet over is, maar toch dacht ik halverwege het boek dat het welletjes was. De levenslessen die de ik-figuur oplepelt voor zijn nazaten, zijn het hele boek door verder niet veel anders dan een indrukwekkende opsomming van one-liners, die vaak nog in andere bewoordingen worden herhaald. De beschrijving op de site van Serge Simonart (zie hieronder) klopt helemaal. Van mij had het wat beknopter gemogen.

Niettemin is het een knappe roman. De schrijver heeft een hele eeuw van de hoofdfiguur in beeld gebracht. Ik was er van onder de indruk.