In deze roman wordt Enschede, woonplaats van Brakman tot 1985, niet genoemd, maar het moet wel de stad zijn waar het verhaal speelt. Ik zou niet weten waar het café is waar Jan Oud, de hoofdpersoon, naartoe gaat in het begin van het verhaal. Er is wel sprake van een Boulevard. Oud zit na te denken over een zeshoekige constructie boven een beeld in de Passage. Toevallig kwam ik tijdens het lezen een oude foto tegen van de Klanderij, waarop je een veelhoekige constructie boven een vijver met beeld ziet. Verder schrijft Brakman over een zuidelijke spoorweg en die is er ook echt geweest waar nu de Zuiderval is. Hij schrijft over een school die in 1912 is gesticht en dat kan wel eens de Kortenaerschool zijn (Google). Helaas vind ik daar op de gevel niet de blauwe tegeltjes met gele duiven en korenaren, die Brakman beschrijft. Het badhuis van Enschede wordt genoemd: hij loopt langs het badhuis naar de Passage. De hoofdpersoon passeert de adelaars op de zuilen bij de ingang van het Abraham Ledeboerpark. Onderweg naar het Prof. Dr. Abraham Kuyperplein komt hij langs de tennisbanen. Er is een Minister Kuyperplein vlak bij de tennisbanen in het Van Heekpark. Op weg naar Duitsland, rijdt hij vanaf de Boulevard over de Northauserstraat (Gronausestraat).

Natuurlijk was het leuk om dit tijdens het lezen allemaal uit te pluizen, maar het is een boek, een prachtig geschreven verhaal. Je moet bij Brakman elk woord lezen want het is bijna poëzie en elk woord betekent iets en het is allemaal mooi. Als je van lezen houdt omdat je het lekker vindt om te lezen, neem dan dit boek. Zoals Jan Oud wordt neergezet, doet het me denken aan de personen van Jan Wolkers. Nou ja, lees maar. Meestal geef ik boeken die ik heb gelezen weg, maar dit boekje bewaar ik nog even.