Het is een merkwaardig verhaal waarin Germaanse mythologie, waaronder weervolven, de nazaten van een geleerde in de Germaanse cultuur en de Tweede Wereldoorlog een rol spelen. Onderzoeker Matthias komt e.e.a op het spoor. Eén van de nazaten blijkt toch niet een echte bloedverwant en is wel een onruststoker. Er komen heidense rituelen in voor die me deden denken aan een TV-serie uit de jaren 80: Harvest. In die serie wordt door een wedstrijd onder jonge mannen een beste jonge man geselecteerd die vervolgens in een heksenkring met de oogstkoningin moet copuleren. Iets dergelijks is ook in dit verhaal gebeurd. Het grootste deel speelt zich af op een oud landgoed in de duistere Ardennen. Er worden wolven gehouden op het landgoed.

Soms lijkt de tekst meer op een filmscript dan op een roman. Tussen haakjes staat bijvoorbeeld geschreven hoe iemand kijkt. Op de een of ander manier komt geleidelijk uit dat alle personen in het boek iets met elkaar te maken hebben of iets van elkaar weten of een geheim met zich meedragen. Erwin, de intrigant in het verhaal, weet van alle personen wel iets. Die verbanden van de personen onderling zijn bij elkaar opgeteld te onwaarschijnlijk. maar misschien is het wel de bedoeling. Tot op de laatste bladzijde komt er een nieuw geheim naar boven. Ik denk dat het een miniserie op TV kan worden. Iedere aflevering eindigt met een cliffhanger.

Het is niet het beste boek van Haasse, maar de manier waarop zij schrijft, brengt altijd iets teweeg. Heel mooi.