Willem Brakman was arts en woonde en werkte lang in Enschede. Dat spreekt mij beide aan. Ik heb gevonden dat hij altijd heimwee heeft gehouden naar Den Haag. Hij had niet zoveel op met Enschede en dat denk ik te begrijpen. Enschede was een stad zonder ziel door de stadsbranden, de verwoestingen in de Tweede Wereldoorlog en de teloorgang van de textielindustrie. Toen ik in de jaren 70 in Enschede kwam, vond ik het ook een ongure stad, kaal, ongezellig en met een onveilig gevoel. Er is wel heel veel veranderd, o.a. in de buurt van de Willem Brakmanstraat, die uitkomt op de Molenstraat.

Voor werken die zich afspelen in Enschede moet ik op zoek naar Come-back (1980), De oorveeg (1984), Het doodgezegde park (1986) en Kind in de buurt (1972), lees ik op Wikipedia.