Pas aan het einde van het boek vond ik waar ik bij het lezen voortdurend behoefte aan had: de stamboom van P.F. Thomése. Het boek beschrijft namelijk een paar generaties voorouders van de schrijver. Natuurlijk wordt er geduid waarom en hoe de geschiedenis zo is gelopen. Het meest treffend vond ik dat de vader van P.F. in een nazi-kamp van dwangarbeiders zat in de Tweede Wereldoorlog. De ervaringen daar kunnen bepalend geweest zijn voor hoe die vader was. Ik denk dat de naoorlogse generatie wel vaker een vader of moeder heeft die erg geleden heeft in de oorlog. Vaak werkt dat in de volgende generatie door. Ik kan er wel een beetje over meepraten.

Ik vond het een heel boeiend boek en ja, Thomése is een goede verteller. Je hoeft je niet te vervelen als je dit boek leest.