Eén van de merkwaardigste boeken die ik heb gelezen. Om en om lees je het verslag van een baggeraar en van een psychiater die deze baggeraar observeert in een gesloten inrichting. De baggeraar vertelt in schuttingtaal en verdraaide spreekwoorden en gezegden het een en ander van zijn belevenissen aan boord van het baggerschip en tijdens zijn verlof, het 'sjorlief'. Het baggerboek dat hij zo bij elkaar schrijft is bedoeld voor de observatie door de psychiater. De psychiater schrijft juist in formele en ambtelijke taal over zijn observant en papt intussen aan met Babette, de echtgenote van de baggeraar. Veel medische ethiek komt er niet aan te pas. De psychiater blijkt de slechterik en de baggeraar een simpele goeierd.

Het is onvoorstelbaar hoe Pfeiffer het voor elkaar heeft gekregen om al die spreekwoorden te verhaspelen en te mengen met schuttingtaal. Dat is een kunst op zich.