In een recensie las ik dat het een doods boek is. Echt niet. Het is wat lastig om zo ingevoerd te worden in de privézaken van de broer van de schrijfster. Ik neem tenminste aan dat heel veel geen fictie is. Zonder te kunnen weten hoe het zou zijn om haar broer te zijn, komt ze wel heel dicht bij zijn leven. En niet alles is even mooi daaraan. Toch kan ze trots zijn op haar broer. Een liefdevol boek.

Het speelt zich grotendeels af in Utrecht, op plekken waar ik ook graag kom. Ik weet niet wat fictie is en wat niet. Je schrijft zo'n boek niet als je niet echt zo'n broer had. Er is kennelijk over gedebatteerd na het verschijnen. De schrijfster heeft het boek wel fictie genoemd. Punt, zou ik zeggen.