Een surrealistische novelle, moeilijk door te komen. Ik geloof wel dat het inmiddels een cultboek is, want je moet een taaie lezer zijn om dit boek door te komen. Na ja, ik moet nu toegeven dat ik niet taai genoeg ben. Je schrap zetten en gaan lezen, in de studeerkamer, niet in bed.

Memoires van Michelle Obama Robinson. Een dik boek, 480 pagina's, zeker de moeite waard om te lezen. 

Een oudere studeerkamergeleerde op het gebied van de klassieke talen wordt verleid door de liefde van zijn leven maar komt erdoor in de problemen. Hij leert door deze affaire wel een onbekende kant van het leven kennen. Vanuit zijn cel schrijft de hoofdpersoon over de liefdesrelaties tussen mensen: "We scheppen de ander naar ons beeld en hopen dat hij of zij daar een beetje op wil gaan lijken".

De hoofdpersoon is Leonardo, iemand uit het noorden van Europa die in Genua is gaan wonen en daar inmiddels is ingeburgerd. La Superba is de bijnaam van de stad. Leonardo beschrijft de stad en een heleboel karaktervolle types die daar wonen: sjieke dames, immigranten, travestieten, het mooiste meisje van Genua en Don, de Engelse professor die leeft op gin-tonic. Pijnlijke kanten van immigratie komen aan bod. Een waterval aan gebeurtenissen. Lekker lezen.

Eén van de merkwaardigste boeken die ik heb gelezen. Om en om lees je het verslag van een baggeraar en van een psychiater die deze baggeraar observeert in een gesloten inrichting. De baggeraar vertelt in schuttingtaal en verdraaide spreekwoorden en gezegden het een en ander van zijn belevenissen aan boord van het baggerschip en tijdens zijn verlof, het 'sjorlief'. Het baggerboek dat hij zo bij elkaar schrijft is bedoeld voor de observatie door de psychiater.