Bewaar het nawoord van dit boek tot het laatst! Lees de recensie die ik hieronder noem ook pas na het lezen van het boek, want dit is een boek dat je moet meemaken. Ik houd daar toch meer van dan van het analyseren van een boek.

Een schitterend verteld verhaal van een jonge vrouw Steffie die pianostemmer is. Ze heeft het vak in de praktijk geleerd van haar baas, meneer Starink, die echt gek is met haar. Ze heeft klassieke talen gestudeerd want ze wil gaan promoveren op de tocht van Hannibal door de Alpen. Een bijzonder detail want mijn leraar klassieke talen, Dirkzwager, was in de jaren zeventig ook bezig met een proefschrift over Hannibals tocht. Hij dacht dat de route veel korter was geweest omdat Hannibal niet de hele Rhône gevolgd zou hebben maar al veel vroeger rechtsaf geslagen was.

Er gebeurt heel veel in het leven van Steffie, maar centraal is dat er in haar ouderlijk gezin met drie kinderen een stoorzender was: de gestoorde moeder. Het speelt zich af in de jaren 50 tot 70. De psychiatrische kennis en kunde was een stuk minder dan die van vandaag. Er waren nauwelijks psychofarmaca en er werd nauwelijks gekeken naar het systeem waarin de patiënt moest functioneren. Je proeft wel door het hele boek dat er heel wat meer mis is dan die moeder.

Dumon Tak schrijft het zo dat je wel mee moet leven en dat je zelf blijft zoeken naar ontbrekende onderdelen in de levens van deze mensen. Een zeer ontroerend boek, dat je niet weg kunt leggen. Je wilt weten hoe het verdergaat. Ik had het binnen een dag uit. Zeer de moeite waard en voor mij reden om nog meer van Bibi Dumon Tak te lezen. Ik had haar al gezien bij Zomergasten en haar tip iets te lezen van Olga Togarczuk had ik al opgevolgd.