Muskovics Mária
Er wordt wat afgezeuld met kinderen in de geschiedenis, want de laatste tijd lees ik er steeds meer over. Om die reden koos ik dit boek uit de bieb. Het gaat over de grootmoeder van de schrijfster, die in de jaren twintig uit Hongarije naar Limburg kwam om aan te sterken. Ze is niet meer teruggegaan omdat haar moeder inmiddels was overleden. Heel verdrietig en ook raadselachtig. Wist de moeder dat ze haar dochter niet zou weerzien? Hoe keek de vader hiernaar? Niemand kent haar hele verhaal en of alles klopt van wat men wel weet, is maar de vraag.
De schrijfster maakt een reis naar Boedapest om gegevens te vinden over haar oma en schrijft daarover. Tussen de hoofdstukken laat ze fragmenten lezen van kinderen van de oma. Ze kennen allemaal een stukje van het verhaal en ze zijn het niet allemaal eens. De schrijfster bezoekt de armoedige plek waar grootmoeder heeft gewoond. Vriend Jaap, die in Hongarije doceert, helpt haar. Ze doorzoekt de archieven en wordt er niet veel wijzer van. In het laatste hoofdstuk schrijft Koopman over de vondst van de geboorteakte van de ouders van Mária, wat ik heel ontroerend vind omdat de oma, die losgeslagen was van haar wortels, nu een vastere plek in de geschiedenis krijgt. Een mooie afronding van de zoektocht.
Het leven van Mária was op ook zonder het verlaten van haar vaderland opmerkelijk. Ze kreeg drie kinderen met haar eerste man, een jongen uit het gastgezin. De eerste twee kinderen overleden, een derde kind bleef leven maar dan komt de echtgenoot om het leven door een geallieerde granaatscherf. Daarna trouwt ze met een familielid van haar man die hoogleraar en Eerste Kamerlid wordt. Met hem krijgt ze nog vier kinderen. Je zou er een boek over kunnen schrijven.