Vidunderbarn
Niet voor niets winnaar van de Noorse boekhandelsprijs. Het is een heerlijke, vlotte, komische vertelling van het leven van een jongen van 10 jaar, Finn, met zijn moeder. Ze wonen in een wijk in Oslo. Het verhaal speelt in de jaren zestig, van de bouw van de muur en Joeri Gagarin. Ze hebben het niet breed. De vader is na zijn scheiding omgekomen bij een ongeluk met een hijskraan. Het weduwenpensioen ging naar naar de nieuwe partner van de vader. Die blijkt een drugsverslaafde en die brengt haar dochter Linda onder bij Finn en zijn moeder. Om de eindjes aan elkaar te knopen wordt er een huurder, Kristian, genomen in één van de kamertjes in de flat.
Als de zesjarige Linda bij Finn en zijn moeder komt wonen, verandert hun wereld volledig. Linda lijkt heel erg traag, maar bij nader inzien valt het wel mee. Ze wordt ten onrechte rustig gehouden met medicijnen. Waarschijnlijk is ze ook nog verwaarloosd. Daar komt verandering in. De moeder van Finn wordt geraakt door de komst van dit kind. Ze herkent veel in Linda over haar eigen jeugd met huiselijk geweld en kindermishandeling. Daar kom je in de loop van het boek wel achter.
Het hele verhaal wordt in de verleden tijd verteld door Finn met rake observaties van alles en iedereen. Het is een heel erg grappig boek, zeker voor lezers die deze periode zelf als kind hebben meegemaakt. Het geeft ook een beeld van hoe kinderen in de jaren zestig opgroeiden in Oslo, bijvoorbeeld met eindeloos sleetje rijden en skiën.
In 2013 in de Nederlandse vertaling verschenen.