Een klein boekje van ca. 80 pagina's, in 2007 verschenen als Andvake, in 2010 vertaald door Marianne Molenaar. Ook in dit boekje weer de dialoog die telkens herhaald wordt. Dan krijg je zinnen als: je kunt hier niet blijven in de herfst met die regen, en dan de echo: nee, met die regen kun je niet blijven in de herfst, met die kou. Je moet er bij het lezen wel tegen kunnen, maar ik bedenk dan dat ik getuige ben van een toneelstuk. De spelers zijn tamelijk eenvoudige types en de dialogen zijn een tikkeltje arm. Bij Fosse gaat het wat mij betreft over de lyrische taal. Hij neemt je mee in beelden. Zie ook de beschrijving over het zweven uit de recensie in Het Parool in de link hieronder.
Het boekje gaat over Asle en de hoogzwangere Alida die beiden op zoek zijn naar onderdak in het stadje Bjørgvin. Nergens is er plaats en zelfs als ze toch maar naar een herberg gaan, blijkt de waard een onguur type en moeten ze alsnog verder. Het wordt allemaal in flashbacks uitgelegd hoe het zo is gekomen. Het lijkt natuurlijk een beetje op het kerstverhaal maar het loopt toch wel een beetje anders.