Dit is één van de boeken die ik speciaal bij de bieb had laten reserveren omdat ik ergens gelezen had dat je dit boek echt moest lezen. Ik kan me echt niet meer herinneren waar ik dat nou weer vandaan had, maar de tip klopte wel. Lees dit boek. Waarschijnlijk zijn er niet veel meer van in omloop en moet je even wachten tot er weer een exemplaar teruggebracht wordt.
Deze roman heeft in ieder geval in de 17e druk een mooi nawoord van Hella Haasse. Dat kun je gerust lezen voordat je met de roman zelf begint. Het boek bestaat uit zes delen die wel samenhangen, maar soms ook los gelezen zouden kunnen worden. Het speelt zich af op Ambon. en allemaal hebben de verhalen te maken met een plantage, een tuin van Kleyntjes, waar Felicia, mevrouw van Kleyntjes woont. De verschillende verhalen hebben allemaal een raakvlak met de binnenbaai en de buitenbaai van de locatie en in de meeste verhalen wordt iemand vermoord. Die vermoorde zielen komen tevoorschijn in het laatste deel waarin een visioen van Felicia op haar oude dag beschreven wordt.
Door die losse verhalen en door de Indische sfeer van het boek deed het me denken aan de Max Havelaar, waarin ook wordt uitgeweid. Sommige gebeurtenissen zijn mysterieus. Het blijft vaak onduidelijk wie de moord heeft gepleegd. Soms wordt er een beschrijving gegeven maar toch niet helemaal afgemaakt. Zo blijft er iets te gissen over. Dermoût schrijft echter ook vaak heel gedetailleerd, vooral over observaties in de omgeving en de natuur.
De losse verhalen komen in de slotscene, Allerzielen, bij elkaar als Felicia haar visioen heeft waarin ze alle vermoorde mensen overdenkt en gedenkt. Het komt daar allemaal bij elkaar. Het komt op haar over als "een verbondenheid die zij niet goed begreep, dat hoefde niet, het viel niet te begrijpen, haar voor een ogenblik te aanschouwen boven het maanverlichte water".